روش های پرورش مرغ به سه دسته کلی پرورش در قفس، پرورش روی بستر (زمین ) و پرورش روی توری تقسیم می شود. هر کدام از این روش ها دارای معایب و مزایای خود می باشند. ما در این مقاله به بررسی معایب پرورش مرغ روی بستر می پردازیم. اما نیاز است قبل از آن، با هر کدام از روش ها به طور مختصر آشنا شویم. با ما همراه باشید.
پرورش مرغ روی بستر
پرورش مرغ روی بستر و سایر روش ها
برای شناخت معایب پرورش مرغ روی بستر نیاز است به طور کلی با این روش آشنا شویم. در این روش، جوجه روی سطح زمین و در یک لانه یا سالن بزرگ پرورش داده می شوند. معمولا برای کنترل سرمای زمین و مناسب بودن آن برای خوابیدن و یا تخم گذاری، کف زمین را با گیاهان خشک، خاک اره، پوسته برنج و … می پوشانند. این نوع پرورش برای پروار شدن جوجه های گوشتی مناسب است و امروزه اکثر مرغداران از این روش برای پرورش جوجه ها استفاده می کنند.
نکته مهمی که در پرورش مرغ بر روی بستر باید بدان توجه کرد، این است که این بستر ها باید روی زمین خاکی ساخته شوند. کفپوش های چوبی رطوبت و آمونیاک را جذب می کنند و موجب پوسیدگی و بد بو شدن هوا می گردند. در حالی که بستر های سیمانی و یا بتنی از رشد میکروب جلوگیری کرده و برای پرورش مرغ مناسب تر است. مهم ترین مزیتی که این روش دارد، تجهیزات ساده و سرمایه گذاری و هزینه کم آن می باشد. در واقع بدون هیچ گونه تجهیزات پیچیده ای، گله مرغ ها روی سطح زمین پرورش داده می شوند. درباره معایب آن در ادامه بحث خواهد شد.
روش دیگری که برای پرورش مرغ استفاده می شود و ممکن است معایب پرورش مرغ روی بستر را نداشته باشد، پرورش در قفس است. در این روش جوجه ها در تراکم مناسب در قفس قرار می گیرند. این روش بیشتر برای مرغ های تخم گذار استفاده می شود. از مزایای این روش می توان به تراکم مناسب جوجه ها اشاره کرد.
در روش استفاده از توری، از یک توری در ارتفاع سطح زمین استفاده می شود. در واقع این روش ترکیبی از دو روش قبلی است. در این روش مرغ بر روی توری ها زندگی می کند. در این حالت مدفوع زیر توری می افتد و مرغ مستقیماً با مدفوع تماس نمی گیرد که برای کنترل بیماری مفید است.
بررسی معایب پرورش مرغ روی بستر
برای بررسی معایب پرورش مرغ روی بستر، باید معایب و مزایای روش های قبل را مد نظر قرار داد. دو روش پرورش در قفس و توری دارای هزینه های بسیار و تجهیزات بیشتری هستند. در حالی که بزرگترین حسن پرورش مرغ روی بستر، هزینه کم آن است. در حالی که معایب این روش نیز کم نبوده و حتی در برخی موارد می تواند مشکل ساز گردد.
یکی از مهمترین معایب پرورش مرغ روی بستر، تراکم تغذیه ای کم و نامناسب است. هنگامی که مرغ ها به صورت گله ای در بستر پرورش می یابند، میزان غذایی که هر مرغ دریافت میکند با دیگری یکسان نیست. بنابراین ممکن است عدم تعادل در توزیع غذا و پرواری مرغ ها دیده شود. یکی از معایب این روش، در تماس بودن جوجه ها و مرغ ها با مدفوع است. این امر می تواند موجب بروز بیماری در بین مرغ ها گردد. همچنین به دلیل آزادی حرکت در مرغ های پرورش یافته در بستر، جنب و جوش و فعالیت مرغ ها نیز افزایش یافته و به غذای بیشتری نیاز دارند.
پرورش مرغ
از دیگر معایب پرورش مرغ روی بستر، می توان به تراکم بالای آنها در متر مربع اشاره کرد. گاهی ممکن است در اثر تراکم مرغ ها در جایی از لانه یا ایجاد هرج و مرج، بسیاری از جوجه ها و مرغ ها خفه شوند. همچنین سایر بیماری ها مانند تخم مرغ خواری و خود زنی در مرغ ها در این روش بیشتر بروز پیدا می کند. از آنجا که تخم مرغ خواری به راحتی و به سرعت به سایر گله سرایت می کند، هنگامی که مرغ ها بر روی بستر باشند، احتمالا سریع تر دچار تخم مرغ خواری می شوند نسبت به زمانی که با تراکم کم در قفس ها پرورش می یابند. اگر مرغ های تخم گذار با این روش پرورش یابند، جمع آوری تخم مرغ ها سخت تر بوده و مانند روش پرورش در قفس سالم و تمیز نیستند.