تشخیص مرغ محلی از دورگه با در نظر گرفتن مشخصات ظاهری هر یک و مقایسه ی آنها با یکدیگر امکان پذیر خواهد بود. مرغ محلی از لحاظ ظاهری سرحال و قوی و در اکثر مواقع پر تحرک است. منقار این مرغ کوتاه و تاج و ریشی با رشد مناسب و قرمز رنگ دارد. بدن این مرغ کشیده بوده و گردن نسبتا درازی دارد.
غریزه ی کرچ شدن در مرغ های محلی بطور طبیعی وجود دارد. آنها معمولا بعد از یک دوره تخمگذاری تمایل زیادی به کرچ شدن روی تخم ها پیدا می کنند. اگر قرار باشد از تخم مرغ، مرغ های محلی استفاده شود بهتر است پس از تخمگذاری سریعا تخم ها جمع آوری شود. راهکار دیگر برای کم کردن تمایل کرچ شدن، این است که مرغ ها را به فضایی آفتابی و گرم برده تا دچار استرس گرمایی شود. در این صورت تمایل کرچ شدنش روی تخم مرغ ها کم خواهد شد.
تشخیص مرغ محلی از طریق پرریزی نیز امکان پذیر است. معمولا مرغ های سالم و قوی بعد از 12 ماه تخم گذاری دچار پر ریزی می شوند. در مقابل مرغ هایی که ضعیف هستند بعد از 3 تا 4 ماه پر ریزی می کنند. برخی از عواملی که سبب پر ریزی زودرس می شود عبارتند از :
- بیماری انگلی
- تغییر وضع آب و هوا
- غذای طیور
- گرم شدن محیط
تشخیص مرغ محلی از دورگه
نحوه تشخیص مرغ دورگه
تشخیص مرغ دورگه با شرح مشخصات آن بسیار آسان است. مرغ های دو رگه همانطور که از نامشان پیداست از تلاقی نژاد مرغ های ایرانی و نژاد مرغ های خارجی مانند : ولسامر و پلیموت راک به وجود می آیند. تولید چنین مرغ هایی به این دلیل رواج پیدا کرد تا نقص های موجود در نژاد های ایرانی کاسته شود. مهمترین نقص موجود در نژاد مرغ های ایرانی، تخمگذاری کم است. مرغ های دورگه به نسبت مرغ های بومی تخم گذاری بیشتری دارند و در نتیجه سودآور تر نیز هستند.
زمانی که تکثیر مرغ های دورگه توسط افراد متخصص و ماهر انجام شود امکان این که شباهت ها به سمت نژاد خارجی کشیده شود بسیار افزایش می یابد. بطور کلی مزیت های استفاده از مرغ های دورگه عبارتند از :
- استفاده از این نوع مرغ به هم عنوان مرغ گوشتی و هم تخمگذار
- مرغ های دورگه مقاومت خوبی در برابر تلفات دارند
- طعم و بوی این مرغ ها خوشایند است
تشخیص مرغ دورگه از روی رنگ پرهایشان نیز قابل شناسایی است. مرغ های دورگه معمولا کاربردی دو منظوره دارند، بدان معنا که هم گوشتی و هم تخمگذار هستند. همین امر سبب محبوبیت این نوع مرغ شده است زیرا در هر صورت مشتری خاص خود را دارد. بنابراین خیلی مقرون به صرفه بوده و سودآوری مطلوبی نیز به دنبال خواهد داشت. این نوع مرغ مقاومت خوبی نیز در برابر مرگ و میر دارد، پس ضرر و زیانی خاصی شامل حاصل پرورش دهنده نخواهد شد. مزه و بوی گوشت و تخم مرغ های دورگه مطلوب است و افراد گرایش بیشتری نسبت به این نوع مرغ دارند.
انواع مرغ دورگه و محلی
جهت تشخیص مرغ محلی از دورگه به بیان انواع آنها می پردازیم.
انواع مرغ دورگه شامل موارد زیر می باشد :
- مرغ گلپایگانی
- مرغ کرمانشاهی
- مرغ ورامین
مرغ گلپایگانی جزو معروف ترین مرغ های دورگه ی ایران به حساب می آید. این مرغ به دلیل اینکه خیلی راحت خود را با شرایط آب و هوایی سازگار می کند امکان پرورش در سراسر ایران را دارد. مرغ کرمانشاهی از جثه کوچکتری نسبت به گلپایگانی برخوردار است ولی تخم گذاری خوبی دارد. پرورش هر کدام از این مرغ ها بسیار مقرون به صرفه و سودآور است. هر کدام ویژگی های منحصر به فردی دارند که برخی از ویژگی هایشان شبیه به هم است.
تشخیص مرغ دورگه
تشخیص مرغ محلی با ذکر انواع آن نیز راحت تر خواهد شد. انواع مرغ محلی عبارتند از :
- مرغ مرندی
- مرغ خزک
- مرغ گردن لُخت مازندرانی
جمع بندی
تشخیص مرغ محلی از دورگه با توضیحاتی که در این مقاله داده شد کاری راحت خواهد بود. نتیجه می گیریم، مرغ های دورگه تخم گذاری بیشتری نسبت به مرغ های محلی دارند و مرگ و میر آنها نیز کمتر است. البته مرغ های محلی زیادی نیز وجود دارند که ویژگی های منحصر به فردی دارند و نگهداری از آنها بسیار کم هزینه است.